Eigenlijk wilde ik over iets heel anders schrijven, namelijk over het verschil van interim-werken tussen de dames (bij mijn vorige opdracht) of tussen de heren (bij mijn huidige opdracht), maar vind dit onderwerp zó niet passen in de huidige tijdgeest. Komt later. Als Corona niet meer hét gesprek van de dag is. Over Corona ga ik het ook niet hebben, daar heeft immers iedereen het (logisch) over.
Of toch wel. Want ik ben er eentje. Zo eentje waar er ruim 1,2 miljoen in Nederland van zijn. Ik ben zzp’er. En ben aan het werk. Dat is overigens geen verdienste, maar ik heb ‘geluk’ dat ik interim verantwoordelijk ben voor de corebusiness van de organisatie en er nu héél hard en creatief gewerkt moet worden om de business draaiende te houden. Mijn teams werken sinds 16 maart geheel digitaal op afstand, al moet er iedere dag iemand op kantoor zijn om een aantal locatiegebonden-kritieke processen op gang te houden. En dus ben ik soms ook op kantoor om er voor te zorgen dat deze persoon nooit alleen is (en eerlijk: dat is voor mij een heerlijke afleiding van de werkweek).
En verder? De eerste twee weken in thuis-quarantaine was bikkelen. Met name de hele dag in gesprek via alle beschikbare digitale media. Doodmoe was ik aan het einde van de dag. En volledig uitgepraat (en dat is knap bij mij, aangezien ik zelfs kan praten tijdens het rennen van een marathon). En dan ‘s avonds de laptop open om ‘eigen’ werk te kunnen doen.
Maar.. het doorbikkelen werd beloond, want er ontstonden nieuwe structuren. Goed werkbaar voor mijn teams. De dagelijkse gezamenlijke start om 9.00 uur werd een gewoonte en het kost me nu beduidend minder energie om een ‘digitaal rondje’ te doen. Het tweede collectieve digitale moment om 13.00 uur kan ik tegenwoordig vaak overslaan, het team weet dan zelf wat te doen.
En ik heb blokken in mijn agenda opgenomen waarin ik niet bereikbaar ben. Voorheen werkte ik regelmatig thuis om mij te kunnen focussen op eigen productie, maar thuiswerken heeft nu een hele andere betekenis gekregen. Nu ben ik dus een aantal tijdslots ‘van de radar’ en dat werkt super fijn. Energie wordt zo beter verdeeld en ik ben geen uitgewrongen spons meer aan het einde van de (nog wel lange) werkdag.
Deze tijd dwingt ons om snelle beslissingen te nemen en creatief te zijn. En eerlijk: dat past goed bij mij. Eerder schreef ik een blog over de verschillende rollen van de interim manager en een ervan is de rol van crisismanager. Nou, die vaardigheden komen nu goed van pas. Rustig blijven, overzicht houden, beslissingen nemen, kansen zien en oog blijven houden voor de context (hard op de inhoud, zacht op de relatie). En voor mij super belangrijk: mezelf niet laten gek-maken. Ook deze zzp’er kent haar eigen corona-onzekerheden, maar een ding is zeker. Dat we nu een tijd meemaken die we never nooit meer gaan vergeten. En ik ben dankbaar dat ik daar als zzp-ende interim manager een steentje aan mag bijdragen.
